Voorkeur ≠ Overtuiging en Motivatie
Er is zo veel te zeggen over dit onderwerp. Veel komt simpelweg uit mijn hart, geloof en overtuiging. Ook keuze en motivatie die doel en betekenis ondersteunen. Maar mijn overtuiging is zondermeer heel stellig. Dat moet ook wel. Juist omdat anders het integreren of loslaten van bepaalde ideeën een twijfelachtige, zelfs (innerlijk) pijnlijke, strijd blijft. Eén waarvan de 'cultuur' maar al te graag roept: "Zie je nou wel!! Je ontkent jezelf en je gevoel! Domme gans!"
Waarmee voorkeur en overtuiging in één zelfde hokje worden gepropt, zeggenschap ontneemt en verslachtoffert.
Als die motivatie en relatie niet wordt aangesproken door beide partners is er kans op een blijvend defect in de onderstroom van de relatie voor beide partners. Exact eender aan elkaar, maar elk vanuit een eigen invalshoek aan gevoelens, emotie, gemis en pijn. Ik heb dat lange tijd niet begrepen, hoewel de gevolgen wel hun impact hadden.
Maar zou het misschien niet juist dat dit aspect onderbelicht blijft door 'belangrijke' zaken als 'explore' en 'jezelf vinden'., met als resultaat dat men blijft hangen bij het vinkje …
Ik accepteer dat ik SSA gevoelens heb, die mogen er zijn!
Ik wil samen met mijn partner verder want we hebben het goed samen.
Ik kan me ook geen andere relatie voorstellen.
Terwijl het innerlijk gevoelsleven blijft hangen bij een combi van complexe gevoelens die logische, praktische, bruikbare gevolgtrekkingen niet helemaal bij elkaar brengen.
Maar kiezen voor een MOM is: kiezen voor je relatie, niet (slechts) de SSA gevoelens!
Sterker nog, ik hoorde laatst: “De term "Mixed Orientation Marriage" is, vanuit Christelijk oogpunt, eigenlijk helemaal geen goede, zelfs tegenstrijdige, benaming voor een echtpaar dat kiest om samen verder te gaan.”
Met name als het gaat om het leven naar Gods waarheid, wat Hij beoogd met huwelijk in de Bijbel, heeft het namelijk absoluut niets te maken met seksuele voorkeur. Of de strijd om 2 verschillende voorkeuren te combineren.
Daar moet dus ook niet het objectieve en morele kenmerk liggen voor het huwelijk dat je samen hebt, niet voor een Christen met SSA en ook niet voor de heteropartner.
Het huwelijk is geen gedoog constructie.
Strijd om 2 verschillende voorkeuren te combineren.
De oriëntatie en morele setting ligt enkel en alleen bij: identiteit van dat wat een huwelijk is = twee mensen die voor elkaar kiezen, trouw aan elkaar, verbondenheid en houden van elkaar in eensgezindheid aan de belofte die je elkaar gedaan hebt en daarvoor willen gaan. Dat is de wezenlijke kern die je (uit)draagt als man en vrouw in samenspraak met en in intimiteit zoals God het bedoeld heeft.
Dat betekent dus niet een strijd (om SSA = oriëntatie van 1), of het zware juk: Tegen wil en dank ‘and to the best of my capability’!! Alsof de kern, of beter gezegd, het huwelijk, om de SSA heen geweven wordt. Want dat is niet alleen de verkeerde benadering maar ook nog een leugen. Een leugen die ik zelf jarenlang niet onderkent heb.
Dat betekent dus ook niet een soort van gedoog constructie en juk van en bij de hetero partner: die de SSA gevoelens begrijpt en niet in de weg wil staan. Alsof hij/zij moet tolereren, langzaam naar de zijlijn schuift en ‘oogluikend’ toeziet hoe de partner steeds verder van hem of haar vervreemd. Vanuit een soort liefdevol humaan begrip om SSA verder te ontdekken, tot datingsites toe.
Het gaat niet om SSA en Hetero-zijn samenvoegen, maar om de betekenis van liefde voor elkaar die iets openbreekt en nieuwe passie en groei. Een keus. Een keus voor elkaar.
Een ja, dat betekent dus bewust en gemotiveerd willen loslaten.
De waarheid ligt in: Het is niet een kwestie van afstand doen!!
Er zijn alternatieven die SSA gevoelens (kunnen) beantwoorden zonder dat er sprake is van problemen en moeiten. Zoals*:
-
Uit elkaar gaan, als vrienden en met liefde, waarbij ieder een eigen weg inslaat die aan eigen seksuele gevoelens en voorkeur tegemoet kan komen. Hetzij celibatair of in een relatie, maar in ieder geval niet meer dat gevoel van onmacht en vechten geven.
- Onmacht = ik doe mijn partner te kort maar mijzelf wil ik ook niet te kort doen.
- Vechten = vermijden van of intimiteit, of, bijv. SSA gevoelens ervaren maar je er schuldig over voelen. Door de moeite daarmee niet in openheid samen te bespreken en het (vervelende bijna stiekeme) gevoel de mond te snoeren.
-
Ook is er nog de mogelijkheid om het huwelijk open te gooien die of alleen de SSA, of bij allebei, het eigen gevoel en seksuele tekorten aanvullen. (Het mag duidelijk zijn dat wij deze optie alleen benoemen om het plaatje compleet te maken)
M.a.w., geen moeite en tweestrijd in jezelf en ‘negeren’ van gevoelens. Geen loslaten, geen gemis, geen integreren van iets waar je niet echt aan kan voldoen vanuit slechts je gevoel.
Of te wel…de bezwarende factoren die nu blijven morrelen en feitelijk, en in diepste wezen leugen ondersteunen, m.a.w. je-zijn in de greep en voor de gek houdt en de heteropartner te kort doet.
Geen powerstruggle tussen wat je voelt en wat je wilt, waardoor het gevoel als het ware steeds compromissen moet maken.
Ik noem het expres leugen omdat het het denken betreft en onderbouwen van (verkeerde) reden die maakt dat die powerstruggle onopgelost op haar rechtmatige plaats kan blijven zitten. Of misschien moet ik zeggen…liggend op haar rug met de pootjes omhoog zich steeds overgeeft.
Als een Mixed Orientation niet de juiste beschrijving is. Als het in een huwelijk niet gaat om SSA gaat. dan betekent dat er dus iets anders en diepers in jezelf geraakt moet worden dan intentie (= het doen wat juist voelt en verstandelijk de juiste weg lijkt)?
Het willen aannemen van het een is loslaten van het ander.
Je kan geen twee heren dienen…😱 au…misschien kan ik hier beter zeggen op twee gedachtes blijven hinken.
Een MOM (of te wel huwelijk) beoogt namelijk niet het gevoel van SSA (waar de ander (hetero-partner) op de een of andere manier om heen moet leren leven of zijn/haar partner moet bemoedigen ten koste van zichzelf. Noch beoogt het, ten koste van de SSA-partner zelf, zichzelf te ontkennen en een (soort) slachtoffer van het getrouwd-zijn te zijn.
Het beoogt een volledige liefdevolle relatie die elkaar volledig accepteert, geen juk is maar een privilege. Waar het huwelijk niet de gevangenismuur is omdat God het wil en de gevangenis bewaarder is om je aan een belofte te houden die je eigenlijk in diepste wezen niet wil.
Er zijn dingen die tot simpelweg accepteren behoren, als totaal en tevreden en compleet onderdeel van jezelf. Want het één is net zo waar als het ander….: Je bent geen slachtoffer van je gevoel. Dat wil zeggen dat je helder en duidelijk in je hart ook afstand kan nemen van iets dat je afhoudt om te zijn wie je wil zijn.
Waardoor je OOK ten volle kan beleven en genieten van dat wat je kiest OMDAT je niet alleen jezelf accepteert maar ook accepteert wat dat voor jezelf en huwelijk dus niet moet betekenen. Omdat dat wat je wel verkiest waardevoller en kostbaarder is dan wat het tegenovergestelde betekent: het vasthouden aan dat wat niet thuis kan horen in de relatie die je wil hebben als man en vrouw zoals God het bedoeld heeft.
Want dat is het krachtige resultaat dat overtuigend bevestigt en opbouwt van dat wat liefde en verantwoordelijkheid is. En die nieuwe waarheid werkelijk durven, kunnen en willen beleven.
Het zijn de bouwstenen voor een andere situatie: authentiek en primair in je relatie willen staan. Omdat je niet kiest voor die andere opties die er ook waren* maar voor : één willen worden, het zijn van ‘a unity’ in wederzijdse liefde zoals God het in oorsprong bedoeld heeft.
Bouwstenen die bij elkaar worden gehouden door de concrete overtuiging, gedragen door het goede cement ertussen….
Te waterig…?? Te zanderig….? Het spoelt weg of breekt als er moeite of andere krachten op los gelaten worden. Twijfel bijv. of de kracht van het soms verwarrende gevoel dat opwinding met je kan doen…
Acceptatie & verhaspeling & idiolen
‘Sin wishes to master you, sin wants to have the upper hand and control you.’ Een opmerking die ik recentelijk tegenkwam. Dat is precies wat er gebeurt als het integreren (hoe goed bedoeld ook!!) bij een intentie blijft. M.a.w. ik ga mijn best doen om het goede gevoel te zoeken op eigen kracht en dat wat niet goed is in een potje weg stoppen. Dat heet SSA als extra bagage gaan dragen…
En dat is zo zonde. Want Zonde is niet anders dan je doel missen.
Het draait de lamellen zo dat de waarheid alleen vanuit een bepaald (eigen) perspectief wordt bezien. Maar nooit zo dat het uitzicht geeft op het totaal plaatje.
En zonder dat je het werkelijk in de gaten hebt komt het tussen jezelf en God te staan en verhoed het om God werkelijk te vertrouwen op dat plekje waar je eigenlijk geen afstand van wil doen. Zodat waardoor gaat tegenhouden om verder te groeien dan het ‘slechts’ beteugelen van gevoelens. En dat ‘plekje’ staat dus ook tussen jezelf en je partner.
En dat is precies waar het zwaartepunt van de zonde ligt. Het houdt iets vast waar God geen zeggenschap krijgt. Het maakt je zwak en afhankelijk van ‘het plekje’ en verhaspelt waarheid. Het geeft je een shitty gevoel als je ertegen aanloopt in de praktijk.
Het is geen zonde om je gevoelens, of voorkeur, op bepaalde momenten te voelen ... seksuele gevoelens zorgen ervoor dat ze in de praktijk van het dagelijks leven een rol spelen. Net zoals het voor een heteroseksueel niet anders is. Voor mijn echtgenoot is het niet anders!!!
Mooi hè...dat is ook iets wat God gemaakt heeft. Een eigenschap om mee te werken aan Zijn doel...zodat je een man of vrouw kunt vinden en liefhebben etc. Let wel, ik heb het over het attribuut als zodanig, zoals God het ooit geschapen en bedoeld heeft in het Paradijs. Niet over het ervaren ervan, het uitdrukken ervan of de onvolmaaktheden ervan.
Maar het is zo zonde als je die plek wegstopt in de categorie...ik kan er niets mee want ik raak ook opgewonden van iets anders...en God mag en kan dat niet wegnemen. Met andere woorden, het gebruiken als een excuus voor: geen keuze en opties hebben en je verantwoordelijkheid minachtend wegschuiven.
Want weet je… de simpele waarheid is dat God dat wel kan en wel mag en wel van je vraagt in een huwelijk: man-vrouw relatie. De structuur waarin die creatie, dat wat God gemaakt heeft, dat attribuut, tot uitdrukking moet komen en waar jezelf aan verbonden hebt door de keuze die je zelf gemaakt hebt.
En dat afnemen doet hij niet door je lichamelijke structuur te veranderen, en het genezen van homoseksuele gevoelens. Bovennatuurlijk van gay naar hetero of zo. Maar door gezonde en juiste keuzes voor te leggen ten behoeve van de plaats waar je gesteld bent en wil zijn: De belofte en verantwoordelijkheid van een huwelijk. Door uitgebreid verslag te doen van wat liefde is.
Daarin vraagt Hij dat je jezelf helemaal geeft en loslaat van het substantiële belang(rijkheid) van je SSA.
SSA heeft daar geen (voorangs)positie met status. Daarin heb je en kan je een hele bewuste en overtuigende keuze maken en afstand doen van dat wat je niet wil behouden, niet wil vasthouden, niet wil voeden. Dat moet niet met een vaag gevoel beantwoord worden.
Je bent geen slachtoffer van je gevoel. Maar accepteert (= in harmonie en tevreden) de consequentie daarvan.
D.w.z: feit is dat je niet alleen moet accepteren wie jizelf bent, MAAR OOK, in diezelfde waarheid, aanvaarding van wat je kiest. Het één staat nooit los van het ander. Inherent betekent dat iets loslaten. Je maakt je emotioneel los van dat wat niet verkiest, t.b.v. iets veel kostbaarders en waardevoller dat uitgaat boven je eigen belang. Je kan geen twee idealen (=idolen) dienen.
Point is…Het is niet seksuele oriëntatie op zichzelf genomen die zonde expliciet aan de oppervlakte zet. Zoals we al meermaals hebben geconcludeerd, ook een hetero heeft seksuele gevoelens die bepaalde (morele) keuzes vragen.
Wat ik bedoel is dat de zonde wel eigenlijk om de hoek daarvan ligt. Wat doe ik, wat wil ik, waar neem ik verantwoordelijkheid voor, wat laat ik toe, welk gevoel maak ik tot een idool en geef ik (negatieve) voeding, of wat sta ik mezelf wel toe of beperk ik mezelf doelbewust emotioneel.
Welke bepaalde zaken wil ik niet loslaten, ten koste van bijv. het huwelijk en partner.…ten koste van het beeld dat God in bijv. het huwelijk gelegd en gevraagd heeft en dus ook nog ten koste van de partner die daarin niet tot zijn of haar oorspronkelijk doel komt.
Ook onbehagen over bijv. opwinding kan bijv. een innerlijke ‘powerkabel’ zijn dat je in diepste wezen bindt aan dat wat je ‘niet hebt’. Een klein innerlijk idooltje die maakt dat je niet in de juiste positie kan komen en iets probeert vast te houden maar!! met de beste intentie.
Mag iets niet omdat God "NEE" zegt? Of 'mag' iets niet omdat God zegt: Mijn beeld van liefde in een huwelijk is anders...
Terwijl acceptatie van jezelf in Christus een andere hoedanigheid met betekenis geeft.
Ja, ik word soms geprikkeld in mijn gedachten, MAAR: ik hoef niets te doen of ernaar te handelen, ik wil er niets mee doen! Omdat ik een liefdevolle partner heb. Waarom zou ik het gepast vinden om de behoefte te hebben om verder te kijken dan hem.
Als ik hetero en getrouwd zou zijn, zou het dan niet vreemd zijn dat ik die gevoelens in die mate zou toelaten? Om met meer interesse naar een andere man dan mijn man te kijken? Waarom zou het dan een getolereerde optie zijn, nu alleen omdat het een vrouw betreft, vanwege mijn voorkeur? Natuurlijk niet.
Ik ben dankbaar dat ik een partner heb van wie ik intens kan houden, die mij nodig heeft en die mij wil en alles is wat ik nodig heb, want ik wil hem geven wat hij nodig heeft.
Dat heeft nergens een ondergrond van een soort slaafs dienen van “ik moet” of “ik heb geen keus en ik kan niet anders.”
Want dat is eigenlijk het negatieve fluisterende stemmetje in je oor, waar misschien zelfs wel een soort van angst voor God aan ten grondslag ligt: “Ik mag mijn SSA-gevoelens niet voelen!”
Maar mag je iets niet om dat God ‘NEE’ zegt? Of ‘mag’ je iets niet omdat God zegt: “Het doel van het huwelijk is een andere?” Eén die de diepste kostbaarste passie raakt, één beeld van liefde dat wezenlijk uitdrukt wie Ik Ben, wees daar trouw aan omdat dat Mijn liefde spiegelt.
Ehh…het simpele NEE volgen? Zoekend en innerlijk bijna een beetje boos en vertwijfeld?
Of, omdat je het doel ziet in dat wat Hij in je relatie gelegd heeft. Vanuit trouw, geloof met betekenis vrij in vrede kan en wil leven.
In een huwelijk dat zich identificeert als iets unieks, die liefde tussen 2 personen benadrukt. Mensen die elkaar nodig hebben en aanvullen, zonder restricties en schaamte, voor geen van beide, geen sprake van een (liefdevol) juk dragen, maar het samen (om)gaan met seksualiteit en gekend zijn door de ander in je huwelijksrelatie: het is twee richting verkeer.
Dan wordt het een tuin van vrijheid die de kaders van het huwelijk bepalen en ondersteunen op de juiste manier. Waarin geloof, keus en intentie niet een wispelturige aanwezige is op de balans van ons (SSA)gevoel maar een constante drijvende factor.
Ik wens ieder die dit leest Zijn liefde en waarheid, inzicht EN uitzicht.
Leiding op de weg, iedere stap, elk uur, elk ogenblik.