Support (Groepen)
Uiteraard zijn er mensen om je heen nodig om mee te praten, zelfs essentieel nodig! Het gevoel dat je niet alleen staat en je verhaal bij kwijt kunt. Voor de verwarrende gedachten en situaties die zijn ontstaan, zelfs boosheid over vervlogen dromen of onmacht die er zijn.
Toch wil ik anderzijds ook benadrukken: een teveel aan raadgevers of de verkeerde hulpgroep kan soms meer verwarring opleveren dan minder! Daarnaast kan support die niet aansluit bij de dynamiek van de problematiek of het doel dat je wil bereiken samen, eerder ontmoedigen dan bemoedigen en zelfs voor meer vragen zorgen dan dat ze oplossen.
Een MOM = huwelijksrelatie en wederopbouw van dat specifieke gegeven.
Dat gaat dus altijd om wil en fundament voor liefde en belofte tussen 2 personen om van mixed feelings bij eenheid te komen.
Gesprek tot opbouw, zorgen delen, dingen die zich in thuissituatie en persoonlijke innerlijke spinsels in het denken afspelen en mee geholpen bent om ze in een positieve manier een plek en uitwerking te geven kan, met de verkeerde benadering, die slechts de moeitevolle gang van SSA benadrukt, leiden tot niet meer dan: blijvende problematiek, zoveel mensen weinig opbouw, of zelfs een pad die een MOM-relatie juist afbreekt. M.a.w., twee mensen die getrouwd zijn, hulp zoeken, en seksuele voorkeur van 1 heeft DE prioriteit.
Het verzand in dragen van een juk in de relatie die als de olifant in de kamer staat....MAAR!!! we gaan toch samen verder!! MAAR!!! we houden van elkaar.
ik bedoel maar...het leunt niet op het principe van huwelijksopbouw maar SSA-gevoelens als slachtoffer die richtinggevend dragen.
Het ondersteund niet om een andere weg in te staan omdat het altijd SSA als prioriteit in z'n greep houdt.
De juiste ondergrond is een vereiste voor een MOM
Zeker, lotgenoten-, of supportgroep kunnen een meerwaarde hebben! Niet alleen als 'luisterend oor' maar qua behulpzame aanknopingspunten aanreiken, concrete doelen stellen of backup om op terug te vallen enz.
Kortom, je kan ermee aan het werk, en vindt gehoor. Maar dan wel door de juiste personen of onderbouwd met de juiste visie die doel van de deelnemer behartigd. Een niet te onderschatte belangrijk aspect om voor ogen te houden voor het organiserende segment, maar evenzo fundamenteel belangrijk voor : het echtpaar zelf!
Want wat voor support verwacht je te krijgen? Waar zoek je precies naar?
Beantwoord de doelstelling van de (hulp)groep ook echt aan het belang bijv. om samen verder te gaan?
Je huwelijk is niet de gevangenismuur waarvan God de gevangenis bewaarder is.
Het is zeer belangrijk dat je als koppel dit gezamenlijk goal op de agenda hebt staan. Een die de huwelijksrelatie fundament geeft voor (weder)opbouw..
Dat is de basis.
Samen gaan wordt dan: samen creatief en open bezig zijn met het wilsbesluit dat intimiteit en seksualiteit voor allebeide even belangrijk en geen exclusieve prioriteit voor de individualist, maar wederzijds kennen en accepteren... Daarin ligt dus niet de nadruk, of het gewicht van (alleen) SSA-gevoelens.
Het onderscheid klinkt misschien wat vreemd om zo expliciet te benoemen maar voor het gaan in een MOM is het vrijwel cruciaal om gerichte en toepasbare hulp en richting te krijgen.
Een MOM heeft namelijk een volledig andere doelstelling dan bijv.. een celibataire gay zou beogen! Of een jongere die met zijn of haar gevoelens nog helemaal tot klaarheid moet komen. Of de mogelijkheid om het huwelijk te openen... of tot slachtoffer te maken. 'SSA gevoelens' is dan slechts de enige overeenkomst, maar de dynamiek naar omgang met de problematiek is een totaal andere richting.
De (denk)kaders en verwachtingen, en ja, ook emoties, in de weg tot compleet weten en herstel en omgang in de diverse materie, zijn volledig verschillend zodat mensen die aan hun MOM problematiek positief en constructief willen werken met hulp en opbouw, zelfs op het verkeerde been zullen worden gezet.
Zelfs hulpverlening vanuit Christelijke hoek zou m.b.t. een MOM de bieten brug op kunnen gaan als er slechts benadrukt wordt dat SSA gevoelens zondig zijn en SSA gevoel in wezen moet worden onderdrukt en als last(ig) te dragen. Kortom...dat construeert een soort slachtoffer rol waar eerder op deze website al naar is gerefereerd.
Een MOM (of te wel huwelijk) beoogt namelijk niet het gevoel waar de ander (de hetero-partner) op de een of andere manier om de SSA gevoelens heen moet leren leven of zijn/haar partner moet bemoedigen ten koste van zichzelf,. Noch beoogt het, ten koste van de SSA-partner zelf, zichzelf te ontkennen en een (soort) slachtoffer van het getrouwd-zijn te zijn.
Het beoogt een volledige liefdevolle relatie die elkaar volledig accepteert, geen juk is maar een privilege. Waar het huwelijk niet de gevangenismuur is omdat God het wil en de gevangenis bewaarder is om je aan een belofte te houden die je eigenlijk in diepste wezen niet wil.
Ten overvloede nog eens: dat geldt dus voor beiden en is twee richting verkeer, waar er dus geen sprake is van een (liefdevol) juk dragen, maar het samen (om)gaan met seksualiteit en gekend zijn door de ander in je huwelijksrelatie.
Dus... & Maar... !!
Dus van mensen die hun seksualiteit en oriëntatie (wat ansich al verschillende aspecten zijn) niet alleen hebben geaccepteerd en weten wat je bedoelt en voelt en de verwarring die het veroorzaakt, Maar ook de condities kennen waarin intimiteit en seksualiteit, waar beide (opnieuw) invulling aan moeten gaan geven, positief, blij, vrolijk en goed in vrijheid beleefd kan worden.
Wees dus zorgvuldig een 'juiste' groep, liefst als koppel, te zoeken. Want bij dat specifieke en gezamenlijke goal heef, en geeft, support de vruchtbare voeding en positieve ondersteuning voor een MOM, voor een echtpaar.
Tenslotte is de bakker ook niet de beste plek om de kwaliteit en houdbaarheid van ribkarbonade te bespreken. Of is de longarts ongeschikt m.b.t. de veerkracht, conditie en levensduur van steunzolen.