Onstuimig Vaarwater
Als ik (Linda) terugkijk op de afgelopen jaren, realiseer ik me dat ik bepaalde zaken heb onderschat en vermeden, goede keuzes heb gemaakt, maar ook aanzienlijke (soms onbewuste) fouten heb begaan.
In de beginjaren vochten gevoelens en angst om voorrang in mijn gedachten, uit vrees mezelf te verliezen en niet meer authentiek te kunnen zijn. Mijn zekerheid over mijn gevoelens bepaalde de koers die ik dacht te moeten volgen.
Hoewel ik mijn huwelijk wilde behouden, beschouwde ik mijn gevoelens van SSA (Same-Sex Attraction) jarenlang als extra bagage die ik moest dragen. Dit beperkte mijn perspectief: "Dit is wie ik ben, en hiermee moet ik leren leven." Zo'n gedachte heeft sterke gevolgen voor beide partners in een mixed-orientation marriage (MOM). Hoewel ik pas veel later besefte dat dit ontwrichtend werkt, was ik er toen van overtuigd dat ik op het juiste pad was.
Onbewust legde ik het als een last op mijn schouders, als een dwangbuis die om me heen sloot en niet bijdroeg aan de verbetering van ons huwelijk. Onze relatie werd een soort "samenwonen, maar we zijn ten diepste toch door deze barrière gescheiden". Dat is niet wat een succesvolle MOM-relatie zou moeten kenmerken.
Het gaat niet alleen om het veranderen van een gevoel. Het draait niet alleen maar om het hebben van een diepgaand verlangen om het huwelijk op een goede manier voort te zetten. Het is ook niet simpelweg het volgen van een pad van goede bedoelingen en intenties om je leven te delen met iemand waar je veel om geeft. Het draait ook niet om om lesbische gevoelens op een gekunstelde manier secundair te maken.
Nee, het had mijn hele zijn nodig!
Het kostte tijd voordat ik dit onderscheid zag en de waarde ervan begreep. Ook het christen-zijn ontslaat je niet van de noodzaak om zelf na te denken en als gevolg daarvan keuzes te maken.
Het gaat erom te zien wie je in totaliteit bent en wat voor jou belangrijke waarden zijn.
Een lichtflits uit de hemel die alle omstandigheden veranderd had?
Nee, zo werkt God niet
Het zou zo fijn zijn geweest als er een soort spirituele lichtflits uit de hemel was gekomen die alle omstandigheden, incluis mijn seksuele voorkeur had veranderd. God kan dat, Hij is almachtig! Maar ik denk niet dat God zo werkt. Ik wil dan ook zeker geen religieuze trukendoos opendoen.
Maar wél waarden die kenmerkend zijn voor mijn geloof. Oprechtheid, trouw zijn aan beloften, liefde die de ander zoekt in acceptatie en respect. Grappig he...dat zijn eigenlijk voor iedereen hele relevante aspecten die voor iedereen gelden die in een huwelijk zit. Daarbij komt dat geloven in de rijkdom van Zijn genade die vrij maakt en geen juk oplegt, voor ons een enorm belangrijk ingrediënt is. De Bijbel is onze leidraad. Dat geeft een behoorlijk goede basis.
In het begin was dit voor ons de enige drijfveer om samen verder te gaan. We hadden elkaar en ons huwelijk, en net als elk ander moesten we zien uit te vogelen hoe we onze beider gevoelens een plek konden geven en de relatie gaande konden houden.
De waarden die we als juist en goed achtten, vormden de basis voor de keuzes die we maakten en hoe we met dingen wilden omgaan. Dat was geen gemakkelijke weg, maar uiteindelijk bleek het de beste weg.
Al vroeg in ons mixed-orientation marriage waren we het eens over uitgangspunten die we logisch en juist achtten:
- We zijn loyaal aan elkaar, dus monogaam.
- We gaan niet verder als broer en zus, dus niet seksloos.
- We accepteren elkaar zoals we zijn, dus dat geldt voor beiden!
Deze principes waren niet alleen goed als leidraad waarop we elkaar konden aanspreken, maar vormden ook een solide basis voor wat er de jaren daarna verder ontwikkelde, omdat het effectief de focus op elkaar richtte.
-
Keuzes maken
-
Erken de keuzes die je hebt gemaakt
-
Volg de consequenties die uit een keuze voortkomen.
Liefde is immers niet alleen maar een gevoel maar ook een wilsbesluit.