Onstuimig Vaarwater
Als ik (Linda) terugkijk op de afgelopen jaren, realiseer ik me dat ik bepaalde zaken heb onderschat en vermeden, goede keuzes heb gemaakt, maar ook aanzienlijke (soms onbewuste) fouten heb begaan.
In de beginjaren vochten gevoelens en angst om voorrang in mijn gedachten, uit vrees mezelf te verliezen en niet meer authentiek te kunnen zijn. Mijn zekerheid over mijn gevoelens bepaalde de koers die ik dacht te moeten volgen.
Hoewel ik mijn huwelijk wilde behouden, beschouwde ik mijn gevoelens van SSA (Same-Sex Attraction) jarenlang als extra bagage die ik moest dragen. Dit beperkte mijn perspectief: "Dit is wie ik ben, en hiermee moet ik leren leven." Zo'n gedachte heeft sterke gevolgen voor beide partners in een mixed-orientation marriage (MOM). Hoewel ik pas veel later besefte dat dit ontwrichtend werkt, was ik er toen van overtuigd dat ik op het juiste pad was.
Onbewust legde ik het als een last op mijn schouders, als een dwangbuis die om me heen sloot en niet bijdroeg aan de verbetering van ons huwelijk. Onze relatie werd een soort "samenwonen, maar we zijn ten diepste toch door deze barrière gescheiden". Dat is niet wat een succesvolle MOM-relatie zou moeten kenmerken.
Het gaat niet alleen om het veranderen van een gevoel. Het draait niet alleen maar om het hebben van een diepgaand verlangen om het huwelijk op een goede manier voort te zetten. Het is ook niet simpelweg het volgen van een pad van goede bedoelingen en intenties om je leven te delen met iemand waar je veel om geeft. Het draait er ook niet om om lesbische gevoelens op een gekunstelde manier secundair te maken of deze gevoelens als minder waardevol te beschouwen dan wat ik zou moeten voelen voor mijn man.
Nee, het had mijn hele hart nodig! Er zijn andere zaken waar het wel om gaat!
Het kostte tijd voordat ik dit onderscheid kon maken en de volledige waarde ervan begreep. Ook een christen zijn ontslaat je niet van de noodzaak om zelf na te denken en als gevolg daarvan keuzes te maken. Zelfs niet om soms minder verstandige keuzes te maken, die veel tijd kosten om te ontdekken wat je anders had moeten doen.
Het feit of iemand al dan niet gelovig is, raakt niet eens de kern. Je hoeft niet gelovig te zijn om zaken te heroverwegen door goed naar je leven en belevingen te kijken. Het gaat erom te beslissen welke richting je wilt inslaan en wat voor jou belangrijke waarden zijn. Wie je wilt zijn, waar je voor staat en welke waarheden je koestert.
Een lichtflits uit de hemel die alle omstandigheden veranderd had?
Nee, zo werkt God niet
Het zou zo fijn zijn geweest als er een soort spirituele lichtflits uit de hemel was gekomen die alle omstandigheden had veranderd. God zou ook prima in staat zijn om mijn seksuele oriëntatie te veranderen. Maar zo werkt God gewoon niet. Ik wil dan ook zeker geen religieuze trukendoos verkondigen.
Maar wel waarden die kenmerkend zijn voor mijn geloof. Oprechtheid, trouw zijn aan beloften, liefde die de ander zoekt in acceptatie en respect. Geloven in de rijkdom van Zijn genade die vrij maakt en geen juk oplegt, is voor ons een enorm belangrijk ingrediënt, en de Bijbel is onze leidraad. Dat geeft een behoorlijk goede basis.
In het begin was dit voor ons de enige drijfveer om samen verder te gaan. We hadden elkaar en ons huwelijk, en net als elk ander moesten we zien uit te vogelen hoe we gevoelens een plek konden geven en de relatie gaande konden houden.
De waarden die we als juist en goed achtten, vormden de basis voor de keuzes die we maakten en hoe we met dingen wilden omgaan. Dat was geen gemakkelijke weg, maar uiteindelijk bleek het de beste weg.
Onze situatie is niet uniek, maar het is wel ons verhaal. Dat willen we delen om anderen te helpen.
Ervaringen delen, gehoor vinden en serieus genomen worden betekent vaak voor een ander: herkennen dat je niet de enige bent, erkenning vinden in de moeite die je doorgaat en accepteren dat je niet alleen bent.
Hopelijk ontdek je in ons verhaal aanknopingspunten die behulpzaam zijn en je verder helpen.
