Zelfs als de gay partner je probeert te steunen, is de eigen ontdekking zo overheersend in gedachten aanwezig dat niet echt begrepen of aangevoeld wordt wat jij (hetero partner) doormaakt. Het geeft je het gevoel dat je je eigen last alleen draagt, zelfs als je beiden een positieve intentie hebt met jullie relatie. Als ik terugkijk op die vroege jaren, ben ik nog steeds een beetje verbijsterd hoe het mogelijk is dat mijn vrouw indertijd voor een belangrijk deel niet besefte wat ik doormaakte. Pas veel later viel het kwartje voor haar. Mijn gevoelens waren echt een blinde vlek voor haar. Dit was opmerkelijk en best vreemd, ook al was  ik destijds wellicht ook niet altijd duidelijk genoeg, dwz. te beschermend om haar gevoelens te kwetsen en absorbeerde ik de pijn die ik voelde. Dit is erg dubbel, want het was ook nodig om niet te hard op haar in te hakken. Het is een ingewikkelde evenwichtsoefening om samen vooruit te komen en tegelijkertijd je eigen gevoelens en grenzen niet op te offeren.

Grenzen stellen en daar vanaf het begin duidelijk over zijn is belangrijk. Soms voelen heteropartners zich onder druk gezet om toe te geven, uit een vals gevoel van verplichting om "ondersteunend" te zijn. Gevolgd door culturele druk, maar misschien ook in de hoop dat dit het huwelijk zal redden, wordt er gekozen voor een vorm van open relatie. Ik denk dat het alleen maar schade veroorzaakt, en zelfs als het slaagt... het resulterende huwelijk is dan gedegradeerd en verdraaid tot iets dat het niet waard is. Nou, naar mijn mening is het in die situatie beter om te scheiden en iemand anders te vinden. Beide partners moeten op dezelfde golflengte zitten. Van harte, zou ik zeggen: door overtuiging en vrijwillige keuze. Dat is de basis die expliciet nodig is en opgebouwd worden. Het moet goed doordacht zijn en volledig oprecht. Je zult moeilijke tijden tegemoet gaan om het samen uit te werken, dit vormt meer dan genoeg uitdagingen, dus het moet heel duidelijk zijn dat de keuze van prioriteit voor elkaar en het huwelijk is. Benader het als iets dat jullie beiden als een team tegenkomen, er zullen problemen zijn, maar jullie hebben een gemeenschappelijk doel. (zoals je al hebt ervaren, maakt het verschil in emotionele toestand dit geen makkelijke opgave)

Als Christen zou je de betekenis van liefde geleerd moeten hebben.

Dit benadrukt ook het belang van het karakter/de persoonlijkheid van de betrokken personen. De waarden die jullie beiden hebben en delen, en hoe deze werkelijk zijn. Bijvoorbeeld, christen zijn kan een enorme hulp en positieve kracht zijn, maar zit het in het hart of is het gewoon een handig warm gevoel?

Als christen zou je de betekenis van liefde moeten hebben geleerd, wat echt niet lijkt op hetgeen hollywood er van maakt. Liefde kan soms meer op ontbering dan op een gelukkig gevoel lijken. Liefde is meer een uiting van de wil, dan het ervaren van een gevoel. Hoewel ik niet denk dat we dat ooit volledig zullen kunnen bevatten, kan het begrip wat Liefde in de Bijbel is en de erkenning hiervan, veel verschil maken.

In de kern is een succesvol gemengd georiënteerd huwelijk is in eerste instantie een kwestie van keuze. Een keuze uit vrije wil, een keuze gemaakt uit liefde. Het is iets dat jullie BEIDEN willen. Niet gedwongen maar volledig vrijwillig. Zeker, een keuze maken betekent dat je bepaalde ervaringen niet hebt, maar andere ervaringen krijg je wel. Dat is simpelweg het onvermijdelijke gevolg van het maken van een keuze. Wanneer je trouwt, kies je voor elkaar, dat sluit veel andere opties uit. Maar dat is ook het essentiële ingrediënt en doel van het maken van die keuze. Evenzo, wanneer je wordt geconfronteerd met de situatie van een gemengd georiënteerd huwelijk, is de vraag (en zou moeten zijn) opnieuw: wat kies je? Jullie beiden hebben misschien tijd nodig om hierop te antwoorden, niet een oneindig lange tijd, maar geef het genoeg tijd om erover na te denken en te praten. Neem intussen geen drastische beslissingen of doe geen experimentele dingen die je later misschien betreurt. Ga langzaam, overweeg en praat veel!