Rimpeling op het Water
Only harmony can
resonate with harmony
Reflectie op Zijn Beeld
Terwijl we een aangenaam gesprek voerden, opende iemand de lunch met een korte overdenking – een ‘standaard christelijke procedure’, zo je wilt, typisch voor een bijbelstudieweekend dat we bijwoonden. De opmerking “het beeld van Christus in de ander naar boven halen” werd gemaakt.
Wellicht, voor anderen niet buitengewoon speciaal, maar we keken elkaar aan, wetend dat hier iets bijzonders werd gezegd, in ieder geval voor ons.
Terugkijkend bleek dit dé sleutel voor de emotionele deur die afgesloten was. Waarmee ik mijn echtgenoot vanuit een nieuw perspectief kon zien en seksualiteit en intimiteit kon stroomlijnen met die van hem. Het viel allemaal op zijn plaats.
Het concept van Christus' beeld binnen de kerk: liefde geven waar men zich volledig vrij, veilig en geaccepteerd voelt en op elkaar kan vertrouwen. Liefde die gewaar wordt zoals men zelf gekend wil worden.
De periode daarna werden begrippen als 'blijdschap daarover' en 'dankbaar daarmee' termen die, misschien wat oubollig kunnen overkomen maar wel reële sleutelwoorden. Zijn rol en betekenis in mijn leven, zelfs in een seksuele context – een sensatie die ik nooit eerder had ervaren. Door uitdiepen van de samenhang van: “Waar ben ik dan eigenlijk - en werkelijk - dankbaar voor?” Wat is dan wisselwerking van Zijn liefde aan de gemeente en hoe verhoud zich dat tot mijzelf en onze relatie.
Het voelde als het ontdekken van nieuwe tinten en details in een schilderij, dat geleidelijk zijn schoonheid onthult. Ondanks mijn SSA ontvouwde zich een nieuwe dimensie: Het begin van onze seksualiteit omarmen en verkennen, oprecht en emotioneel, binnen onze eenheid.
Hoewel ik een hekel heb aan labeltjes, omdat het eerder limiterend werkt dan duidelijkheid geeft. Maar je ontkomt er ook niet helemaal aan want voor je het weet heb je de verkeerde letter van het alfabet opgeplakt gekregen en ben je BI want dat is gemakkelijker. Nee, dus.
Ik ben niet op bovennatuurlijk wijze genezen of zo. Geen wollig zweverig gedoe. Maar binnen mijn SSA gevoelens is de kern en het belang volledig verlegt, opgeschoven naar een geheel andere prioriteit: Bert, mijn geliefde, de meest waardevolle persoon in mijn leven.
Jezelf delen met iemand met wie je een diepe verbondenheid voelt en kent, is iets om trots op te zijn, en dat ben ik. Trots om met hem te zijn in ons 'No Mixed(-up 🙂) Oriëntation Marriage', in een volledig en liefdevol huwelijk.
Wie wil je zijn, waar wil je voor staan, waar geloof je precies in?
Het is eigenlijk heel eenvoudig: wij laten oprecht zien hoe bijzonder iets kan zijn dat het verdient om prioriteit te krijgen. We creëren samen de muziek, omdat wij zelf de sleutel zijn tot de mooiste compositie. Onze relatie verdiepte zich natuurlijk en consequent door deze bijzondere onbewuste opmerking als de kiezel die rimpeling op helder water veroorzaakt.
Het zien van Zijn beeld in de ander
'Zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle dingen'
Onvoorwaardelijke liefde. Volledige vergeving. Gekend zijn door Zijn liefde. Leidinggeven door Zijn Woord, De rots waar je op mag staan. Een verlangen om je hart mee te vullen en enorme blijdschap te vinden als Hij/hij de liefde beantwoord ziet in de innerlijke behoefte om dit terug te geven.
Geen twijfel die je van her naar der slingert of we wel voldoen, of, dat Hij nog wel van je houdt. Je veilig en geborgen weten. Een zoekende liefde die beoogt om je dingen te leren en weer helpt om te staan als je het niet begrijpt en faalt. Schuilen. Hij (Christus Jezus) zoekt diezelfde zekerheid en innerlijke overtuiging - in de mens - om Zich veilig en gekend te weten in zijn zorgende liefde.
Hij is betrouwbaar en het waard om onze vertrouwende liefde te ontvangen. Ten aanzien van alles hoopt Hij op ons vertrouwen. Hoopt Hij om ons hart te bereiken en te doorgronden. Om de onbetwiste en zekere motivatie in ons denken te zijn.
Hij ontvangt ons zonder enige weerhouding. Altijd. Hij wil ons vullen met blijdschap die dieper gaat dan we zelf beseffen kunnen. Er is niets dat afstoot maar juist in zijn alles overbruggende liefde naar Zich toetrekt. Hij plaatst ons smetteloos en rein voor de troon van zijn genade: Heilig, onberispelijk en tot Zijn lof en heerlijkheid (Ef.1)
En er is niets anders wat Hij daarvoor vraagt dan mijn geloof daarin en ik heb Hem ook niets meer te bieden dan dat. Hij heeft het allemaal al gedaan.
Dat is wat ik geloof.
Ik hoef daarvoor alleen maar 1 Kor. 13 te lezen: Dat IS de liefde in en van Christus. Die zo rijk en die pure schoonheid is en waar ik in wil onderdompelen en mezelf volkomen in gekend mag weten. Je hoeft er niets meer voor te doen, dat kan je zelf ook niet. Hij heeft het allemaal al gedaan in en door Zijn lijden, om met blijdschap te verklaren dat Hij onze blijdschap WIL ontvangen.
...dan zal ik kennen zoals ik zelf gekend ben'
Kort door de bocht is het lichaam van Christus (= alle gelovigen samen) ontvankelijk om die liefde te aanvaarden en vanuit die Liefde onvoorwaardelijk te houden van Christus (= teruggeven, weerkerende liefde) met volle overtuiging (= zeker weten), dank belichten.
Afhankelijk van Hem willen zijn…JA!! Want Zijn leiding was en is nodig. Van uit het duister in het Licht geplaatst zijn betekent niet dat er vanaf dat moment geen moeiten meer zijn.
Onderdanig…JA!! Hoewel onderdanigheid als een negatieve lading ingevuld kan worden (waar hedendaagse cultuur als de kippen bij is om te onderstrepen) geeft onderdanigheid gestalte aan: de belofte die ik aan Hem heb gedaan, serieus te nemen. Het is weten dat Hij bij je is en bekleed heeft met Zijn genade.
Genade die niet kosteloos, vrijblijvend of vanzelfsprekend is maar van je vraagt: wandel ernaar! Laat zien wie je bent en wat Christus voor je betekent en bezie de dingen van uit Zijn liefde die jou gegeven is.
Hem betrekken in..., zoeken naar gemeenschap met Hem, tijd voor Hem maken, tijd met Hem willen doorbrengen. Uiting willen geven aan dat wat voor jou belangrijk is. Weten dat je gekocht en betaald bent, weten dat Zijn belofte en trouw waardig zijn om te geloven. Weten dat je Zijn rechtvaardigheid ontvangen hebt. Blij zijn daarin en daarmee, en Hem steeds meer wil leren kennen, groeien en vertrouwen. Eigenlijk steeds meer de schoonheid ontdekken van de rijkdom waar je in bent komen te staan.
Geloven, leven, weten dat je in de vrijheid gezet bent en weten dat wat Hij zegt waarheid is en vertrouwen kan. Waardig daarmee om willen gaan. Weten dat Zijn leiding goed is. Weten dat wat Hij begon in je leven ook voleindigen zal. Dat die broeder of zuster in die gemeente niet meer en zeker niet minder is dan jij zelf bent maar evenzo een geliefd kind van God. Kijken door de ogen van Christus naar een ander…enz.
...Nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde'.
Dat beeld van de liefde van Christus aan de gemeente ligt helemaal verweven in het huwelijk. Een weerkerende teruggevende liefde die elkaar koestert en hooghoud, een brug bouwt en trouw is.
Een belofte is die zich van begin tot eind verdiept.
Een belofte van omzien naar elkaar.
Een belofte van trouw zijn aan elkaar.
Een belofte van veilig zijn en geborgen wezen in elkaar.
In diepste wezen gekend zijn en gekend worden door de ander. Open staan en ontvankelijk zijn voor de ander.
Een belofte van willen zorgen voor elkaar.
Een belofte van delen in eenheid. Delen van liefkozing. Delen van onvoorwaardelijke liefde die elkaar draagt en verder brengt.
Liefde waar in je je vrij mag voelen en geborgen mag weten. Waarin je je niet hoeft te schamen voor elkaar maar die elkaar kent tot op het bot.
Liefde die de ander ondersteunt en respecteert zoals je zelf ondersteund en gerespecteerd wil worden en doet geen pijn.
Een liefde die blij is met de ander en zich verheugt in de ander, rijpt en verlangt naar meer, dieper en beter. Die afhankelijk is en onderdanig is aan elkaar als een vicieuze cirkel waar geen einde aan komt.
Iedere keer opnieuw.
Nooit verzadigd is.
Stuurt en bijstuurt.
Vergeeft en helpt opstaan.
Het gevoel van de ander erkent en accepteert: de ander hoger acht dan jezelf.
Het is niet God die oplegt om binnen een huwelijk en "Uw wil geschiede" ieder op je eigen eilandje te blijven.
'Hij voedt en koestert het, zoals ook de Heere de gemeente'.
God is niet de tralies voor het raam (of de deur, trouwens) van het huis om je gevangen te houden. Zijn beeld voor het huwelijk was nooit bedoeld als een gevangenis.
Hij is het niet die een huwelijk onder druk zet met "Uw wil geschiede", elk op zijn eigen kleine eiland van gesloten gevoelens waartoe de ander geen toegang heeft, m.a.w. het loskoppelen van seksuele voorkeur van relatie en geloof, wat onvermijdelijk leidt tot afscheiding.
Zijn Wil was aan het kruis, en gehoorzaam aan liefde. Liefde voor ons in feite, niet een zelf realiserende liefde die slechts op Hemzelf gericht was.
We moeten die uitspraak niet gebruiken als excuus om vast te kunnen houden aan het niet-liefhebben. Hij stierf niet zodat we elkaar nog meer pijn konden doen (vaak onuitgesproken).
In het midden van vrijheid mag je een keuze maken zodat je Echt samen voor(uit)gaat waarbij beiden groeien om het doel bereiken zoals God het bedoelde, en om die vreugde volledig te ervaren.
Of, als iemand echt niet kan geven wat "samen-zijn" betekent binnen het huwelijk, Hij veroordeelt niet, maar draagt je ook dan vooruit. Hij is nog steeds je Vader, binnen de keuzes die je maakt als gevolg daarvan.
Het gaat niet om gevoelens te negeren en weg te zetten in de kast.
Het is geen kwestie van onder een juk van gehoorzaamheid toch voldoen.
Het is herkennen van dat wat het voor beiden betekent op elk terrein van de relatie.
Het is erkennen wat dit tot gevolg heeft voor ieder persoonlijk binnen dat huwelijk.
Het is het volledig accepteren wie de ander is zoals jijzelf ook geaccepteerd wil worden.
Het is gevolg geven aan de keuzes die je vervolgens maakt samen.
Keuzes die elkaar dragen, bruggen bouwt en toekomt aan de bedoeling die liefde van elkaar vraagt en die God in het huwelijk legt.
“Vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig, zoals het behoort in de Heere.
Mannen, hebt uw vrouw lief en wees niet verbitterd tegen haar” Kolossenzen 3 : 18 - 19
Mijn gevoelens en voorkeuren zijn niet meer waard dan die van mijn partner.
Mijn partner houdt van mij, koestert mij, draagt mij, geeft de richting. Belooft en houdt stand als ik het niet zie zitten. Geeft zichzelf en wil liefde geven en ontvangen, blijdschap en verdriet delen. Zoeken, vechten en oprecht luisteren.
Geduldig, trouw, vriendelijk, oprecht, niet jaloers of ik-gericht', enz...
Evenals dat ikzelf verlang te geven en te (be)leven.
Onderdanig houdt dan enkel in: in afhankelijkheid van de ander en geborgen zijn in verantwoording dragen in liefde voor elkaar.
Daarmee wordt "Zijn Beeld in de ander naar boven halen" omgezet in praktijk.
Als beiden de motivatie hebben om zo elkaar zo te zoeken.... dan is dat geen opgave, en geen juk, maar groeien in openheid en vrijheid in 'gekend- zijn' door de ander.
Het simpele feit is: seksuele voorkeur is niet het primaire punt, want daar gaat het in het huwelijk niet om en het weerspiegelt ook niet waar liefde voor staat.