Liefde en Seksuele Voorkeur
Only harmony can
resonate with harmony
Het is belangrijk stil te staan bij een hardnekkige misvatting waar we vaak tegenaan lopen wanneer we vertellen over onze MOM.
Wanneer drie aspecten – seksuele voorkeur, huwelijk en geloof – in één persoon samenkomen, worden ze in de brede cultuur vaak op één hoop gegooid. Binnen de gangbare ruimdenkendheid klinkt al snel het vooroordeel dat rechtvaardig lijkt: “Je seksuele voorkeur ís je identiteit; je wilt toch niet in je eigen kast blijven zitten?”
Maar juist dit onderscheid willen we zichtbaar maken. Want wat vanzelfsprekend lijkt, blijkt lang niet altijd een juiste aanname te zijn.
Men neemt (onbewust) niet de moeite om de juistheid of de consequenties van het vooroordeel te overwegen.
Is het wel altijd zo? Is het echt zo?
Veelgehoorde denkbeelden rond een MOM-huwelijk:
Niet-christelijk gedachtegoed:
-
“Je ontkent jezelf, je zet je gevoel op de tweede plaats en leeft onder enorme druk.”
-
“Je bent niet waar je wilt zijn. Wat je hebt (een huwelijk) kan nooit opwegen tegen wat je mist (seksuele vervulling). Dus: een beklagenswaardig huwelijk dat zich voortsleept.”
-
“Je zegt wel dat het anders is, maar we geloven je niet. Lieve gay, je houdt jezelf voor de gek. Wij weten wel beter.”
-
“Je dankt voor deze situatie? Dat betekent alleen dat je je gevoel onderdrukt en overstemt.”
-
“Je ziet er schoonheid in? Nu wordt het pas eng… O.M.G., arme christen, vastgeketend aan de Bijbel en regels. Ze moeten wel.”
Christelijk gedachtegoed:
-
“Wat goed dat je dankt in deze situatie! Hij geeft kracht om je gevoel te overstijgen. God helpt je echt! Dit is gehoorzaamheid. Daar heb ik respect voor.”
-
“Je ziet er schoonheid in? Wat mooi dat God je zo ondersteunt. Goed dat je je gay-voorkeur wegstopt, want dat ziet God toch liever. Natuurlijk begrijpen we dat het moeilijk is, maar dit is de weg.”
Vaak niet hardop uitgesproken bevooroordeeldheid en allemaal onderdeel van het reguliere LHBT denken waar je bijna met een ander verhaal niet meer door heen breekt.
Het valt op hoe vaak zowel niet-christenen als christenen termen als ‘gehoorzaamheid’ en ‘onderdanig’ benadrukken vanuit eenzelfde beperkende stugge basisprincipe, een Bijbeltekst uit z'n context halen en als leerstelling benutten. Elk vanuit hun eigen interpretatie, maar beide staan symbool voor een bekrompen en benauwend karakter.
Daarmee raken ze niet de kern van wat een MOM werkelijk inhoudt.
In plaats van als last of onderdrukking, horen deze woorden — in hun oorspronkelijke context — thuis in de bedoeling die God ermee heeft: als fundament voor een gezonde en liefdevolle relatie, waarin liefde, trouw en wederzijdse zorg centraal staan.
Wanneer termen als ‘onderdanigheid’ en ‘gehoorzaamheid’ worden opgevat als louter het voldoen aan eisen vanuit een gedwongen plicht, ontstaat een beklemmende drogreden. Zeker in de context van een Mixed Orientation Marriage (MOM) kan dit leiden tot een vertekend beeld: een vreemde volgzame houding, gevoelens die worden weggestopt, en een façade waarin men geeft wat de ander verwacht te zien. Het lijkt alsof iedereen gelukkig is — maar onder de oppervlakte blijft het onbevredigend en pijnlijk. De één wordt gezien als de “arme gay”, de ander als de “trieste hetero-partner”.
De slotsom is een label dat je absoluut niet opgeplakt wil krijgen want het domineert en kleineert feitelijk.
Het ontkent volledig wie de SSA-partner is en gaat volledig voorbij aan de betekenis van een echtgenoot. En helaas, nog aan zoveel meer m.b.t. dat wat God in deze beeldspaak tot uitdrukking wil laten komen en dat wat er overblijft heeft weinig weg van 'vrije' wil.
Maar is ECHTE liefde dan geen tweerichting verkeer en geen “eis”?
Alles bij elkaar genomen impliceert het: moeten, verplichtingen, onevenwichtigheid, ontkenning van elkaar, negeren van gevoelens en tekort.
Als SSA een rol speelt in een huwelijk, is de kernvraag niet of seksuele voorkeur prioriteit moet krijgen. De echte vraag is: wil ik de ander volledig accepteren zoals hij of zij is?
Het gaat om wederzijdse acceptatie die elkaar erkent en daar ook consequenties aan wil verbinden. Want uiteindelijk gaat het om samen tot je recht en je doel komen, en daarin vervulling vinden — juist in en door elkaar.
'Geliefd en gekend-zijn' in Christus, Zijn belofte van “trouw” en “Ik hou van jou”, wordt een lege loze belofte binnen het huwelijk als deze zomaar ten gerieve van alleen het gevoel (van een van beide partners) ingevuld wordt.
Gevoel als oorsprong. Gevoel dat belangrijk is en volledig ik-gericht.
De basis ligt dan in het “eigen” verlangen, willen beleven en een gevoel dat prevaleert over en boven het “samen” en “gemaakte belofte”: Ik hoef niet oprecht(=eerlijk) trouw te zijn aan wat ik heb beloofd. Mijn seksuele voorkeur geeft aan dat ik dat niet alleen niet kan, maar ook niet hoef, ik kan er namelijk niets aan doen. Ik ben wie ik ben. Ik kan mezelf niet ontkennen.
Maar als gevoel (slechts) een gevolg is. Een gevolg van dat wat ik een plek moet geven binnen wie ik in totaliteit wil zijn, dan wordt het een ander verhaal. Ik ben niet echt(er) door seksuele voorkeur als enige te omarmen en het andere, dat wat ook bij mij hoort, van mijzelf los te koppelen.
Dat zou betekenen dat, toen God mij vertelde dat Hij onvoorwaardelijk van mij hield en mijn zonden gedragen en volkomen vergeven heeft en niet meer kijkt naar mijn verleden, en door genade mij Zijn liefdevolle kind noemt, ikzelf dit dus aan de kant mag zetten ten aanzien van iemand die mij lief en dierbaar is en trouw aan beloofd heb.
Wel een beetje raar…toch??
Voor mij werd juist dit besef een heel kostbaar werktuig. Het gaf richting, helderheid en vrijheid.
Want anders is niet slechts mijn seksuele voorkeur maar ook mijn geloof een dwaze vertoning.
Overgeleverd aan de gril van het moment waar mijn gevoelens en gedachten zich bevinden. Want wat ik leer vanuit Gods liefde hoef ik dus niet te relateren aan mijn relatie, maar slechts vorm te geven vanuit verplichting.
Ieder die deze website leest zal ook mijn zoektocht als gevolg daarvan herkennen. Toch is dat volkomen verandert. Gelukkig!
Echt
Rom. 12 : 2 en Efeze 4: 23
De hoofdzaak van oprecht en authentiek, kortom 'ECHT'-zijn, ontdekte ik precies daar op dat punt. In het Engels is daar een mooi woord voor: Legacy, = wie ik in totaliteit ben: "Waar ik me mee wil identificeren gaat over zoveel meer dan alleen mijn seksualiteit, het omvat mijn erfenis van wat ik geloof, morele waarde, ben ik te vertrouwen en kan ik vertrouwen - het beeld dat ik van mijzelf wil neerzetten."
God helpt, onderwijst en draagt en (her)vormt.
Ook in het huwelijk, ook als seksuele voorkeur blijkt anders te zijn. Het geloof dat er geen barrières meer zijn tussen mij en God betekent ook dat ik de barrières niet zelf weer moet neerzetten door de vervormde en ontoereikende denkbeelden die alleen mijn eigen persoonlijke voorkeuren en 'ik' over de bol aaien.
Een krachtige nuancering die veel mensen vaak missen: je voorkeur is er, maar het is niet je identiteit in zijn geheel. God neemt die voorkeur niet weg alsof het een foutje zou zijn, maar Hij ziet jou in je totaliteit – inclusief je voorkeuren, je zwakheden, je talenten en je keuzes.
Maar ik ben niet mijn seksuele voorkeur. Ik ben zo en zo veel meer dan dat. Maar mijn seksuele voorkeur hoort wel óók bij mij.
En die voorkeur accepteert God zoals Hij mij in z’n volledigheid heeft geaccepteerd en kent. Sterker nog, Hij wist dit al voordat ik het zelf wist. Ik mag zijn wie ik ben, in z’n totaliteit. In Zijn liefde en genade. Dat maakt mijn voorkeur niet tot de kern van zonde. Want zonde geldt immers voor iedereen.
De vraag is wél: hoe ga ik ermee om? Hoe geef ik er vorm aan in mijn leven? Dáár kan ik kiezen voor wegen die goed zijn of wegen die verkeerd zijn. Sterker nog...mijn echtgenoot wordt daar of in versterkt en opgebouwd of doe ik hem pijn en blijft hij ontgoocheld achter als gevolg daarvan. En geloof me...dan heb ik het nog niet eens over het moment van uit elkaar gaan en scheiden.
Hervorming van denken impliceert niet dat omstandigheden veranderen.
Maar het verandert wél jezelf.
Het zoekt naar waarheid, naar echte liefde, en naar wie je werkelijk wilt zijn.
Gehoorzaamheid is verre van een slachtofferachtig keurslijf, maar begrijpen dat je elkaar nodig hebt om iets moois en kostbaars te creëren, en is bedoeld om die plek zuiver te houden zodat het een veilige en beschermende haven kan zijn.
Het houdt een belofte in voor elkaar.
Onderdanigheid betekent niet onwillig gehoorzamen, maar weten van wie je bent en wie betrouwbaar is. Afhankelijkheid van iemand op wie je kunt steunen en terugvallen. Veiligheid vinden.
Het houdt volledig vertrouwen in elkaar in.
Het durft juist de consequenties te accepteren van keuzes.
Niet gaan voor de 'easy way out', of het 'ik' en eigen gerief, met als gevolg gevangen zitten in gemis (voor allebei).
Op het eerste gezicht lijkt dit niets te maken te hebben met seksuele voorkeur. En toch… ...tegelijkertijd ook alles.
Misschien is dit wel het vooroordeel dat de cultuur als basis wil opleggen: vasthouden aan onafhankelijkheid. Het idee dat ik zelf de baas ben en niemand nodig heb, zeker niet iemand die mij vertelt op wie ik mag steunen.
Maar geloof is geen bijzaak,
en getrouwd-zijn; een verbintenis van twee mensen,
dus...SSA staat sowieso al niet op nr. 1.
SSA, getrouwd en geloof ligt niet de nadruk op gay-zijn maar op samen-zijn en dat begrip kan wel eens heel anders resoneren dan cultuur neigt voor te willen schotelen.
Dat heeft niets met seksuele voorkeur te maken maar tegelijkertijd ook alles.
