Wie Zijn Wij...
Mijn geliefde is van mij en ik ben van hem
Bert en Linda, 40 jaar getrouwd, hebben vier volwassen kinderen en een mooi stel kleinkinderen.
We hebben heel wat ervaringen opgedaan, zowel mooie momenten als uitdagende obstakels die niet gemakkelijk waren om te overwinnen.
Een korte vogelvlucht
Nog best jong als we in ons huwelijksbootje stappen, 21 en 19 jaar, dachten we aanvankelijk dat de problemen waarmee we te maken hadden voortkwamen uit de negatieve invloed van Linda's beschadigde opvoeding, wat leidde tot een volledig gebrek aan begrip van liefde, seksualiteit en intimiteit. Ons huwelijk was, naast vele mooie momenten, ook een periode waarin we moeite hadden elkaar te vinden en te ontdekken wat belangrijk was voor ons beiden.
Bert :
Als iemand me vele jaren geleden had verteld dat er licht aan het einde van de tunnel zou zijn en dat ik opnieuw gelukkig zou worden... ach, misschien zou ik het niet eens hebben geloofd. Toch zou ik me er waarschijnlijk aan hebben vastgeklampt als een laatste redmiddel. Al was het maar om iemand te hebben om mee te praten, iemand die de persoonlijke impact begreep van deze 'coming-out'.
Enerzijds voelde ik me niet echt erkend, fysiek als man. Het was alsof ik in stilte werd afgewezen. Aanvankelijke beloften leken plotseling niets meer waard, als lucht die uit elkaar viel. De liefde die ik gaf vond niet de weerklank zoals bedoeld was. Het goede en mooie leek te landen op onvruchtbare grond.
Het heeft veel tijd gekost om te genezen, weer kwetsbaar te mogen zijn, voluit lief te durven hebben en het vertrouwen te herwinnen.
Linda :
Het was een onverwachte de ontdekking dat dit ontbrekende, maar passende stukje in mijn leven naar boven kwam.
Verliefd worden op een vrouw en ontdekken dat dit veel vragen en 'waarom's' in tekorten in gevoelens beantwoordde, bracht een euforische en ongekende roes. Het voelde als een duik in een koel zwembad, de finishline na een lange zwerftocht van 'wat is er toch mis met mij' en 'niet kunnen voldoen'.
De jaren na mijn coming-out als vrouw met SSA (of misschien kan ik beter zeggen, mezelf vinden en geconfronteerd worden met dat feit), werd ons huwelijk in eerste instantie volledig door elkaar geschud. Maar het bracht daarna wel vaste grond waaruit langzaam de stabiele en gelukkige situatie waarin we ons nu bevinden kon ontwikkelen.
Elkaar de huwelijksbelofte opnieuw bevestigen in trouw-zijn aan ,- en liefde voor elkaar, was niet het eindpunt. De relatie groeide verder en dieper. Uiteindelijk tot iets beters dan het alle voorgaande jaren geweest was. Wij, Bert en Linda, leven in een MOM.
Een "Mixed Orientation Marriage", kortom hij hetero, zij met een seksuele voorkeur voor vrouwen. Maar samen zijn wij twee mensen die elkaar volkomen accepteren en van elkaar houden zoals het oorspronkelijk bedoeld was. In het begin alleen maar "mixed feelings", en totaal geen houvast hadden in deze turbulente tijd en wirwar van emoties.
We nodigen uit om verder te lezen en mee te wandelen langs de vragen, onzekerheden en overwegingen die een situatie als deze meebrengt. Want mogelijk zit u, als lezer in een eendere situatie, niet voor niets bent u op deze website terecht gekomen. Hopelijk dat één en ander ook stof tot nadenken geeft.
Misschien doorbreekt het sommige hardnekkige labels en denkwijze die zo zachtjes aan gemeengoed zijn geworden, die eerder obstakel vormt dan de deur naar 'samen verder' opent.
Niet als een pleister op de wonden of truckje om een MOM te laten slagen.
We willen laten zien dat een MOM ook succesvol kan zijn, zelfs alle verwachtingen kan overtreffen voor hen die een MOM overwegen en zich beide daarvoor willen inzetten.
Niet als pleister op de wonden of hét truckje om een MOM te laten werken om zo toch maar samen in een huis te kunnen bivakkeren. Maar gefundeerd is in het wederzijdse verlangen elkaar te accepteren met wederzijds en evenredig respect. Let wel: dat geldt dus twee kanten op.