Christelijke Vraagtekens
Er zijn niet zoveel Bijbelteksten die over homoseksualiteit gaan. Sommige mensen stellen dat de Bijbel heel duidelijk is over dit onderwerp en lezen daarin dat de Bijbel degene met homoseksuele gevoelens beoordeelt en in het uiterste geval veroordeelt en de leiband wordt strak aangehaald. De Nashville verklaring is hiervan een schoolvoorbeeld. Meestal is het hebben van homoseksuele gevoelens nog wel acceptabel, maar dit mag dan in geen geval gepraktiseerd worden. Homoseksuele relaties worden afgewezen. Ofwel: "Je mag het dan wel zijn, maar het niet doen".
Anderen zetten daar hun vraagtekens bij. Want gaan die (paar) teksten over een liefdesrelatie die vanuit seksuele geaardheid en wederzijdse liefde voortkomt of spelen daar hele andere zaken een (hoofd)rol? Waardoor de (historische) context een andere betekenis geeft aan deze teksten?
Deze website is echter niet geschikt om deze discussie te voeren. We geven daarom simpelweg ons standpunt weer, waarbij we beseffen dat dat niet alles en elk individu op een hoop geschoven kunnen worden:
Ons uitgangspunt
Als iemand een andere mening heeft, respecteren we dat ook. Er zijn bijvoorbeeld ook homoseksuele christenen die vanuit hun diepe overtuiging kiezen voor een celibatair leven.
God gaat met iedere gelovige persoonlijk een weg.
Ons verhaal gaat echter over MOM's (Mixed Orientation Mariage), dus een man en een vrouw die al in een huwelijkssituatie zijn, waarbij een van beiden niet hetero is.
Alle ins en outs, waarom, uitleg van Bijbelteksten laten we voor wat het is, want dat is het doel van deze site niet. We stellen ons uitgangspunt louter om duidelijk te maken waar onze motivatie voor de keuzes op onze levensweg (wel/niet) uit voortkomen.
Het huwelijk is geen gevangenis waar je, tegen je wil in, vastgehouden wordt omdat dat nu eenmaal moet.
Het al dan niet zondig zijn van homoseksualiteit is voor ons nooit een issue geweest. Toen Linda besefte lesbisch te zijn waren we twintig jaar getrouwd. We hielden van elkaar en wilden bij elkaar blijven. Voor ons waren huwelijk, liefde en trouw de zaken die ertoe deden. Dit zijn ook belangrijke christelijke begrippen. Dáár baseerden we onze keuzes op. In voor- en tegenspoed, een belofte die we elkaar deden, met God als Getuige. Liefde is niet alleen maar een gevoel, het is ook een keuze. Als in moeilijke tijden het gevoel het laat afweten, is liefde ook een wilsbesluit dat je neemt. Trouw blijven aan elkaar, en je overtuiging.
Als Linda op een andere man verliefd was geworden, dan hadden we vergelijkbare afwegingen moeten maken. De seksuele geaardheid speelt in dat opzicht geen rol.
Trouw blijven in het huwelijk is een keuze die je samen vrijwillig neemt. Het huwelijk is geen gevangenis waar je, tegen je wil in, vastgehouden wordt omdat dat nu eenmaal moet.
We moesten uiteraard wel met een specifieke situatie dealen. Lesbisch zijn in een heterorelatie zet een huwelijk op zijn kop, en dat dit moeilijk zou worden beseften we wel.
Acceptatie
Dat we Same Seks Attraction niet als zondig beschouwen noch categorisch door God verboden, maakte dat we dit gegeven accepteerden zonder morele afwijzing van de persoon. Hoe we er ook mee omgingen, dit stond zelfacceptatie (en wederzijdse acceptatie) nooit in de weg. Je mag zijn wie je bent, en dat is helemaal goed.
Deze houding moet je volgens ons ook naar elkaar hebben, wil je samen in je huwelijk naar een oplossing zoeken. Niet een verdeeldheid waar de ene per definitie 'fout' is en de andere 'goed'. Nope, het is een pact waar je samen gelijkwaardig in staat (en gaat).
Zelf realisatie
De huidige cultuurontwikkeling neigt er steeds meer toe zelfrealisatie als hoogste doel te stellen. Je moet dat nastreven, het is de ergste zonde als je dat niet doet. Dat botst nogal met christelijk gedachtegoed waar prioriteit van objectieve waarden boven zelfrealisatie staan.
Deze conflicterende zienswijzen komen dicht naast elkaar te staan als er sprake is van homoseksualiteit in een (christelijk) heterohuwelijk. Van beide kanten kunnen de "Gij zult dit, en Gij zult dat" geboden je om de oren vliegen.
Dat is niet gedachteloos achter gevoelens
aan rennen,
noch gevoelens ontkennen.
Nu komen wij uit een christelijke richting waar dit soort dogmatische regels-en-wetten houding er niet is, dus vanuit de kerk hebben we geen druk ervaren om een bepaalde koers te moeten kiezen.
We voelden dan eerder pressie vanuit de seculiere cultuur die wil voorschrijven wat je moet doen. "Want anders ben je niet authentiek, anders blijf je niet bij jezelf, volg je gevoel en leef daarnaar".
Allemaal goed en wel, en als men dat zelf wil, moet men dat ook doen. Maar wij laten ons niet opleggen wat we moeten doen. Als je dat toelaat raak je juist je vrijheid kwijt.
Dus "het zelfrealisatie gebod" is aan ons niet besteed. Wij maken onze keuzes zelf en in vrijheid. Onze geloofsovertuiging heeft voor ons prioriteit boven alles. Dat vormt de basis voor onze overwegingen. Tja, het kan dan voorkomen dat we door onze keuzes afzien van "zelfrealisatie". Het is niet anders.
Zelf destructie
Afzien van "zelfrealisatie" betekent nimmer dat het een keuze voor "zelfdestructie" wordt. Het is geen gedachteloos navolgen van regels om daardoor de vernieling in te draaien. We kennen genoeg verhalen van echtparen waar homoseksualiteit in een heterohuwelijk speelde. Waar er van jarenlang leugen, bedrog en overspel sprake was. Bewezen kansloos... Probeer de echtscheiding netjes te regelen en ga alsjeblieft uit elkaar!
Als iemand eigenlijk wel weet homoseksueel te zijn, maar dit verborgen houdt en hoopt in een huwelijk "te genezen". Doe dat niet! Je doet jezelf en je partner enorm veel verdriet, het zal enorme wonden slaan en uitlopen op deceptie. Erken je foute motieven eerlijk en zie de consequenties onder ogen (wat het vervolg ook zal zijn).
Meer algemeen: het huwelijk moet een plaats van liefde en respect zijn en waar je samen beslissingen neemt op deze basis. Dat is niet gedachteloos achter gevoelens aan rennen, noch gevoelens ontkennen. Je hele wezen mag en moet er (wederzijds!) in betrokken zijn.
Keuzes zijn gebaseerd op liefde, het zoeken naar elkaars vervulling en gericht op dit gezamenlijke doel. Er kunnen dan problemen en tegenslagen zijn, giga hoge bergen die je op deze weg misschien/wellicht tegenkomt. Het is verleidelijk om de "easy way out" te kiezen. Kiezen voor jezelf, de religie van de zelfrealisatie die in de huidige cultuur zo verheerlijkt wordt.
Als je werkelijk van elkaar houdt en daarom eigenzinnig wil zijn: Neem afstand van wat de cultuur opdringt, overweeg ieder voor jezelf (en vervolgens samen) wat de weg is die je werkelijk samen wil vervolgen. En ga daarvoor! Accepteer elkaar helemaal en zonder compromis.
Ga er full out voor! Het kan zijn dat dit iets is wat je moet leren! Het door- en overleven van moeiten maakt je geen slechter mens. Integendeel!
Maar haakt de ander af, stop er dan mee. Het is iets wat je samen onderneemt, of... niet.
Wees geen dwaas, als de ander er bewezen niet in meegaat, stop er mee! Kies niet voor zelfdestructie!